Op Platform MS vind je elke maandag, woensdag en vrijdag een nieuw persoonlijk ervaringsverhaal van én over mensen met Multiple Sclerose (MS). Het zijn de meest uiteenlopende verhalen, allemaal persoonlijk verteld. Je kunt de verhalen lezen en beluisteren op onze site.
De verhalen kunnen je helpen, informeren, steunen, vertrouwen en hoop geven tijdens de diagnose... Wil jij ook graag jouw ervaringen delen? Laat het ons weten via onze contactpagina.
Het is echt al heel lang geleden sinds ik de laatste blog hebt geblogd. Daarna werd ik volledig in beslag genomen door de verjaardag van Jesmay. Door de regels van de corona werd het wel een hele uitdaging. Hé maar ik neem altijd uitdagingen aan, toch? Hoewel ik halverwege meestal denk waarom wilde ik dit ook alweer. Maar goed zoals de meeste ouders wel weten: je doet heel veel voor je kind.
Gisteren was de laatste dag van mijn 30-dagen IKPAS-challenge. Dus vanavond zou ik mezelf weer helemaal te buiten kunnen gaan aan de alcohol. Ware het niet dat ik met mezelf heb afgesproken, sinds de IKPAS-challenges van vorig jaar, voortaan alleen nog maar in het weekend alcohol te drinken. Bovendien bestaat mijn weekend weer keurig uit twee dagen, vrijdag en zaterdag.
De volgende ochtend donderdag 7 januari zou Richard opgehaald worden tussen 11 en 13 uur, dus ik moest een smoes verzinnen om hem thuis te houden. Er zou een medisch pakketje komen waarvoor getekend moest worden door een van ons, want tja ik was naar therapie. Richard gaf nog wel even ’s morgensvroeg aan dat hij niet zeker wist of hij er wel zou zijn.
Kun je je nog herinneren dat, toen je vroeger opgroeide, dat er op schoolfeesten altijd een trommel stond met opgevouwen nummers erin en voor het laatste evenement van die dag een volwassene aan de hendel draaide, zijn/haar hand erin deed en er een papiertje uit haalde? Zorgvuldig haalden ze het eruit, met dichtgeknepen ogen keek ze ernaar en las het nummer voor.
Toen begon het liegen en bedriegen. Er moesten 4 afspraken namelijk gemaakt worden voor die danslessen zonder dat Richard hiervan af wist. Alles moest geheim blijven, dus dit was een behoorlijk potje regelwerk. Ik ben namelijk heel slecht in liegen en ik weet dat als ik dat doe en Richard die kijkt me aan dat hij meteen door heeft. Gelukkig mocht ik één vertrouwenspersoon hebben, om alles mee te regelen en evt. als alibi.
Voor Sonja Visser gaat het leven met MS niet rooskleurig. Keer op keer ondervindt ze nare bijwerkingen van verschillende medicatie. Vervolgens gaat het echt mis. Ze blijkt meerdere keren kanker te hebben. Sonja woont met haar man in Poortugaal. Samen hebben ze twee kinderen.
“Als je terugkomt van een #uitzending, ben je voor het leven veranderd. Ik ging naar Bosnië als meisje van 19. Terwijl mijn vriendinnen gingen studeren, was ik met hele andere dingen bezig en helemaal losgerukt van dat sociale leven. Bij thuiskomst merk je snel dat zij echt geen idee hebben van wat jij allemaal hebt gezien en meegemaakt, een ver-van-hun-bedshow” vertelt sergeant Kelly.
Ik zal jullie vandaag al het eerste stuk van ons avontuur laten Lezen. Aangezien het bijna een boekwerk is zal ik het maar in delen plaatsten. Ontzettend leuk om te horen hoe jullie meeleven en sommige al hebben gezocht naar heel wat informatie en/of veel dingen goed hebben raden.