Sabrina
MS & Ervaringsverhalen
Gepubliceerd: 21 april 2023
Sabrina stuurt ons een DM: na ruim 10 jaar MS heeft ze behoefte haar verhaal te delen. Ze vraagt ons of wij haar verhaal willen plaatsen. Natuurlijk! Emotioneel, kort maar krachtig:
De zoveelste slapeloze nacht
De zoveelste slapeloze nacht, de zoveelste tinteling door mijn benen, de zoveelste angsten in mijn hoofd.
Inmiddels al ruim 10 jaar gediagnosticeerd met de ziekte van MS. Godzijdank, tot mijn geluk kon ik nog veel in het leven, mijn dagelijkse dingen waren geen beperking en leefde mijn leven net zoals een ieder ander.
Helaas is dat inmiddels drastisch veranderd. Het begon een jaar geleden.
Na nog geen 3 maanden huwelijk begonnen de heftige symptomen.
Wat de mooiste jaar van mijn leven had moeten zijn werd vervolgens één die een totaal andere wending nam. Ik trouwde met de liefste man van de wereld en kon mijn geluk niet op. Na nog geen 3 maanden huwelijk begonnen de heftige symptomen. Waar we nog hadden moeten genieten van onze wittebroodsweken werden we beproefd met alle symptomen van MS. De tintelingen, de vermoeidheid, het krachtsverlies, evenwichtsstoornis, en vooral de vermoeidheid want die is het noemen 2 keer waard, nooit in mijn leven ben ik zo moe geweest als nu. Tien stappen is al een reden om een pauze in te lassen, die vermoeidheid. Maar slapen zit er niet in, want de tintelingen houden mij wakker. Het is dus een constante strijd tussen lichaam en hoofd.
Sterk houden is mijn motto maar van tijd tot tijd breek ik.
Ik huil in stilte, ik schreeuw in stilte, ik ben boos op de wereld in stilte.
Ik hoop, smeek, en huil bij GOD, dat ik zal strijden tegen deze ziekte.
Deze ziekte mag en zal mij niet klein krijgen.
Herkenbaar en heel veel sterkte
Het is zeer herkenbaar. Zelf heb ms sinds oktober 2015. En is mijn relatie over. Dus sta je daar. Ik moet uit zijn woning. Sta er alleen voor, hoe moet het verder?
Zelf de diagnose ppms gehad sinds 8 december 2022
Zo rekenvaardigheid onze dochter nu 47 jaar heeft al 20 jaar MS en is ook getrouwd met eennlieve man , vecht ook alle dagen tegen monster MS jou verhaal erken ik onze sterke meid , je ben zo sterk blijf vechten voor alles en wen schreeuw zolang je maar positief bent en geniet van ieder minuut dat je nog zoveel dingen kunt met jou lieve schat dikke steunknuffels vannen mama
Ik heb vanaf mijn 27ste ms ik ben nu 57 ben in kleine en grote stappen achteruit gegaan ben altijd positief gebleven Ik.heb nu secundair progressief ms zit in een.electriese.rolstoe woon in verzorgingshuis Crabbehove Dordrecht wat ik.nog kan doe ik nog. Ik.ga nog op vakantie dan ga ik zeilen op de beatrix catamaran. Nee ik geef niet op lopen gaat niet meer. Ben veel aan het schilderen