Ik moet leren!

Ik moet leren dat MS bij mijn leven hoort. Ik volg nu bijna 3 maanden een revalidatie traject. Mijn maatschappelijk werker heeft vorige week mijn ogen geopend of beter gezegd; mijn eigen hoofd had dat al gedaan en ik viel bij hem door de mand.

Of accepteren dat de MS erbij hoort en ik slechte dagen mag hebben.

In 2010 ben ik in een depressie geraakt met suïcidale gedachtes. Dit was volledig onder controle, maar popte in ene weer even boven. Waar ik mij - figuurlijk - dood van schrok.

In gesprek met de therapeuten, zie ik dat ik voor een keuze sta. Of doorgaan zoals ik doe, of accepteren dat de MS erbij hoort en ik slechte dagen mag hebben. Dat ik in mag storten na een uurtje winkelen. En bovenal dat het oké is als ik geen 32 uur meer kan werken.

Ik was aan het opbouwen op mijn werk en zat op de 15 uur na een half jaar. Nu wordt mijn contract niet verlengd (economische redenen 🙄). Werk heeft bij mij altijd op nummer één gestaan, maar het wordt tijd dat ik zelf op nummer één kom te staan, en de rust die ik nodig heb op de juiste manier ga vinden.

Stap één is gezet! Het inzien!
De rest volgt en heeft zijn tijd nodig...

Voor iedereen; Vecht voor jezelf, je bent de enige die het kan doen! 💋

Liefs Maaike