Jeremy Beats MS – Een blog vanuit Mexico! Deel 8 en 9

Toevallig zijn er in deze groep maar liefst 4 mensen jarig in de periode dat we hier zitten, waaronder ikzelf en Rob en Monique (NL). Dit wisten ze natuurlijk al omdat ze onze geboorte data hebben. Ze kwam dus ook bij me met de vraag wat voor soort taart ik zou willen. We hebben alle verjaardagen op zondag 15 januari gevierd met slingers, er werd gezonden en uiteraard met zijn allen taart gegeten. De sfeer was erg gemoedelijk en het was nog nooit zo druk geweest op de Roof top.

Terug naar vandaag (18 januari). Na het ontbijt gingen we naar de roof top. We zouden om 10:30 uur een painting-workshop van Monica krijgen. Even je hoofd leeg maken en je creativiteit uiten. Jeremy was te moe en is lekker in de stoel gaan chillen. Ik wou wel even wat doen en besloot het logo van Jeremy Beats MS na te schilderen. Janna heeft het prachtige logo gemaakt maar hij is lastig na te maken. Na het schilderen gingen we lunchen. En tijdens de lunch kwam Monica me een cadeautje brengen. Een prachtige, typisch Mexicaanse tas. En er werd nogmaals voor me gezongen.

Ik krijg de eer om iedereen kaal te scheren.

Na de lunch was het tijd voor onze groep om de haren te scheren. 3 mannen en 2 vrouwen. Ik merk dat iedereen er klaar voor is. Ook de vrouwen zijn klaar hun mooie lokken af te scheren for a good course zoals ze zelf zeggen. Ik krijg de eer om iedereen kaal te scheren. We begonnen om 15:00 uur en waren 17:10 uur klaar. We hebben de tijd ervoor genomen en Kirsteen (Schotland) had haar boxjes mee. Wanneer iemand werd geschoren, mocht die de muziek bepalen. Dit gaf veel energie en kracht. Hoe emotioneel we gister ook waren, dat was vandaag omgezet in kracht en zelfvertrouwen dat wij er voor elkaar waren. Een bijzondere ervaring die we met zijn allen nooit weer zullen vergeten.

Na het scheren moesten we allemaal naar de kamer voor nog een coronatest voor het ziekenhuis voor de volgende dag. Gelukkig een antigeen test, en iedereen testte negatief. Tijd om alle haren af te douchen en te dineren. We maken te tas voor de volgende dag klaar en gaan op bed. Morgen vroeg wordt de katheter (PICC-lijn) geplaatst in het ziekenhuis.

Het was verplicht om in een rolstoel te zitten.

Picc line

Vandaag staat een kleine operatie op het programma in het ziekenhuis. Eerst om 7:00 uur nog een Filgrastim injectie en om 7:40 uur reden we naar het ziekenhuis. Eenmaal daar aangekomen werd iedereen in een rolstoel gezet en verzamelden we binnen. Het was verplicht om in een rolstoel te zitten. Een voor een werden we opgehaald en naar een privé kamer gebracht. Om de zoveel tijd kwam er iemand binnen met formulieren dat we moesten ondertekenen of vragen die we moesten beantwoorden. Zo moesten we toestemming geven dat ze Jeremy onder narcose mochten brengen, en deze behandeling mochten uitvoeren. Voor het medisch dossier van het ziekenhuis hadden ze ook nog wat informatie nodig zoals allergieën etc. Tot we de vraag kregen wat het hoogst genoteerde opleidingsniveau was. We vroegen waarom ze dit nodig had. Ze kon geen Engels dus het gesprek verliep wat moeizaam via een vertaal app. Ze gaf aan dat ze dat nodig had voor het medisch dossier. Ik vroeg haar wat dit met het medisch dossier te maken had, dit kon ze niet uitleggen en liet het daarom maar gaan. Bijzonder.

Ik kwam het bekijken en zag dat ze met een stift een smiley in zijn nek hadden getekend, geweldig.

Maar goed, om 9:10 uur werd Jeremy opgehaald. Hij moest voor de operatie een soort omslag jurk aan. Hieronder mocht hij helemaal niks aan, dus ook geen boxer. Dit voelde wel wat gek. De operatie zal onder een roesje en lokale narcose zijn en niet langer dan 20 minuten duren. Om 10:12 werd Jeremy de kamer weer in gereden. Hij zag er goed uit en voelde zich ook goed. Geen pijn. Ik kwam het bekijken en zag dat ze met een stift een smiley in zijn nek hadden getekend, geweldig. Nu mocht Jeremy wat eten. Een jelly pudding en wat peertjes en thee. Dit ging er goed in aangezien hij van te voren niks mocht eten. Rond 11 uur kwamen ze nog een X-ray maken van de borst. Dit kon gewoon in de kamer zelf. Daarna was het vooral weer veel wachten. Jeremy viel ondertussen in slaap. Om 12:30 werd ons verteld dat we bijna terug konden naar het appartementen complex.  Het was ongeveer 15 minuten rijden en om 13:30 waren we terug. We hadden in de app al gelezen wat er op het menu stond, PIZZA. Hier hadden we veel zin in en voelden ons goed. We bestelden pizza en aten deze op de rooftop op.

Dit resulteerde echter in dat hij op zijn rug ging slapen, wat weer resulteerde in harde snurk geluiden.

De rest van de dag hebben we nog even genoten van de zon. Jeremy kreeg wel wat last van zijn rug en borst. Ademen deed wat pijn maar hij kon niet goed plaatsen of dat nou bot pijn was, of pijn van de picc-line. Ook het doen van een grote boodschap gaat al een tijdje moeizaam tot bijna niet. Dit hebben we tijdens het krijgen van injectie nummer.. aangegeven bij de dokter. Hij gaf een paracetamol tegen de pijn en een drankje om beter te kunnen poepen. Vervolgens diner en op bed.

De picc-line is links geplaats, wat betekend dat hij absoluut niet op zijn linker zij mag liggen omdat anders het slangetje dicht buigt. We hebben daarom de kussens van de dank gehaald en die in bed gelegd zodat hij zich niet kan omdraaien. Dit resulteerde echter in dat hij op zijn rug ging slapen, wat weer resulteerde in harde snurk geluiden. Dit was ik niet gewend van hem en ging dus even kijken of hij wel goed lag. Ik kon maar niet slapen en werd onrustig van de snurkgeluiden, maar ook onrustig als hem even niet hoorde snurken. Nadat ik voor de derde keer bij hem ging kijken, sprak ik mezelf toe dat het echt wel goed komt en ik nu echt moet gaan slapen. Morgen namelijk een lange dag voor de boeg.

Voor de beelden, zie vlog 8 en vlog 9!