Mijn column in mijn Story

Inge

MS & Hulpmiddelen

Gepubliceerd: 17 januari 2020

Ze heeft geen column in de story, maar probeert op dit platform voor haar gelijkgestemden een glimlach te toveren. Zodat je jouw dag weer met een 'big smile' toetreed. Zij leeft met MS en haar lieve partner in Azië. Op een plek waar eigenlijk bijna geen MS voorkomt.

Mijn column in mijn Story

Ja, dat hulpmiddel heb ik toch maar aangeschaft. De standaardstoelen zijn zo oncomfortabel en lomp om in te zitten, dat je direct al ongelukkig voelt. Dus een eigen stoel op maat laten maken, met eigen design en leuke kleurtjes (dank voor de tip Saarki). De duwstokken kan mijn partner eindelijk op zijn hoogte instellen. Ik weet het niet hoor, maar zijn de 'standaard-duwers' dwergen?

Zodra je de stoel gebruikt, dan pas ga je de realiteit in

Het was een luxe om in mijn eigen stoel naar Azië terug te gaan. Ik had voor een stoel gekozen die je uit elkaar kan halen maar niet inklapbaar is. Daar begon de eerste ellende... Zelf gedemonteerd en netjes in een zak gedaan die door de vliegmaatschappij werd aangeboden. Bij aankomst was de zak open en er ontbraken enkele moertjes, waardoor de duwstokken niet gebruikt konden worden. KUT. Om het weer te herstellen heb ik eerst hier gezocht bij fietswinkels en hardware-stores zonder succes.

Dus besteld via mijn leverancier in NL, dit grapje duurde 3 weken eer ik weer geduwd kon worden. Zou je zeggen, ga je toch zelf rollen? Ja dat was ik zeker van plan! Maar om zelf te rollen moet je wel spierkracht hebben, die ben ik inmiddels aan het kweken. Ik moest eerst van die jetlag afkomen. En ja met MS duurt alles wat langer.....

Zodra je de stoel gebruikt (wat voor een rolstoel dan ook) ga je pas realiseren dat de wereld niet gebouwd is voor rolstoelen. Okay, men heeft speciale wc’s, op-afgangen en je krijgt voorrang bij rijen (enige voordeel van gehandicapt zijn). Die op-afgangen zijn hier zo steil en komen vaak uit op de snelweg. Dat vraagt heel veel moed, om niet te worden geschept door hardrijdend verkeer, nog meer spierkracht om die heuvel op te komen.

Voor mijn vrijheid is er nog veel oefening nodig

Dus heel veel oefening eer ik mijn vrijheid (want daarvoor had ik deze aangeschaft) terug vind. Maar ik heb MS, dus geleerd geduld te hebben, de tijd voor alles te nemen, positief te blijven en te blijven lachen en heel veel oefenen. Oh ja! Er was nog een reden voor aanschaf: ik wilde graag rolstoeldansen.

Dat gaat komen... mijn persoonlijke trainster, oud -danseres, gaat een stuk voor ons inclusief stoel maken. Deze wordt gefilmd. Dus wie weet kan ik die jullie in de verre toekomst laten zien. Tot zover , berichten uit Azië.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Peewee schreef:

    You are amazing, great to read your story. I am so proud of you. Love you.

  • Thuis

    Isabelle Hoppener

    Toen kwam alles ineens wel dichtbij. Michel komt thuis van zijn werk en is eigenlijk al tijden van mening dat we te luchtig omgaan met het hele Corona gebeuren. Hij wi... › Lees meer

    Ziek zijn en MS

    Paula Smit

    Paula is één van onze vaste schrijvers met een eigen blog. Haar site kan je vinden via De Eeuwige Twijfelaar. Haar nieuwe verhaal is een herkenning voor vele MS'ers. H... › Lees meer