
Tamara van Malsen
MS & Klachten
Gepubliceerd: 6 december 2021
Tamara heeft in januari 2013 vreemde oogklachten. Ze onderneemt niet direct actie, "het zal wel meevallen!". Maar het wordt erger, haar ene oog valt bijna volledig uit. Toch maar naar de huisarts, dus..
Spannende tijden
Daar zat ik dan met mijn blinde oog bij de huisarts. Ik was nog steeds in de veronderstelling dat het allemaal wel mee zou vallen. Dat ik doorgestuurd werd naar de oogarts vond ik niet meer dan normaal. Ineens één blind oog is natuurlijk erg raar. Op dat moment dacht ik nog aan een netvliesloslating of zo. Dit is meestal wel te verhelpen, wel met een operatie maar daarna zou het allemaal wel weer goed komen.
Onze dochter ging natuurlijk gewoon mee naar het ziekenhuis, we dachten dat we met ’n uur wel weer thuis zouden zijn. En wat was ze lief. Ze veroverde op de polikliniek oogheelkunde de harten van de assistentes die daar werkten. Kan ook niet anders met haar mooie, grote blauwe ogen en haar open en vrolijke karakter.
Ik zal nooit vergeten dat ze zei dat ik me niet druk moest maken
En dan word je eerst bij de assistente binnengeroepen voor alvast wat voorbereidende testen. Ik moest mijn goede oog afdekken en zeggen wat ik zag. Nadat ze vijf keer naar me gezwaaid had werd wel duidelijk dat ik echt niks meer zag met mijn blinde oog. De oogarts stelde vast dat het geen netvliesloslating was, maar een oogzenuwontsteking.
Dit kan sporadisch voorkomen, maar ook wijzen op Multiple Sclerose. Daarom vond ze het belangrijk om me door te sturen naar de neuroloog. Ik zal nooit vergeten dat ze er nog bij zei dat ik me vooral niet druk moest maken dat het echt MS zou zijn. Dan had ik vast al eerder klachten gehad. En ik was nog jong, op dat moment 28.
Helaas kon ik niet gelijk door naar de neuroloog, omdat het al 17.00 uur geweest was. Ik zou maandag gebeld worden door de polikliniek neurologie om een afspraak te maken. Gelukkig belden ze me maandagochtend al vroeg en kon ik diezelfde middag nog komen. Ook de neuroloog dacht niet gelijk aan MS, maar hij wilde wel een MRI laten maken om het uit te sluiten.
Al die weken heb ik met één blind oog gelopen
Deze MRI kon pas een paar weken later gedaan worden omdat er eerder geen plek was. Al die weken heb ik nog met één blind oog gelopen. En na de MRI moest ik weer een aantal weken wachten op de uitslag. Dit werd een telefonische afspraak, omdat het anders nog langer zou duren voor ik op het spreekuur terecht kon om de uitslag te bespreken.
Het wachten op deze uitslag duurde erg lang en dit waren dus spannende tijden!
Heb jij een soortgelijke ervaring? Stuur jouw ervaring naar story@platformms.nl