Susanne
MS & Ervaringsverhalen
Gepubliceerd: 18 februari 2019
Susanne schrijft ons nadat dit verhaal in haar hoofd opkwam. Zomaar op een ochtend. Een verhaal over vroeger, hoe zij als 17-jarige het leger in ging. Een verhaal over beginnende klachten en uiteindeijk 100% afgekeurd worden. Graag deelt zij dit met ons.
100% afgekeurd door MS
20 Jaar geleden veranderde mijn leven en heeft me gevormd tot wie ik nu ben. 20 jaar geleden ging ik als 17 jarige het leger in. 18 jaar geleden veranderde mijn leven weer. 18 jaar geleden ben ik uitgezonden naar Bosnië. Iets minder dan 10 jaar geleden veranderde mijn leven weer. 10 Jaar geleden ging ik bij de politie werken, niet op straat maar aan de telefoon, het beantwoorden van het 0900-8844 nummer.
De sporttest met kracht en doorzetting gehaald, wel met de opmerking dat ik een beetje raar liep.
Iets langer dan 2 jaar geleden zou mijn leven weer veranderen. Iets langer dan 2 jaar geleden wilde ik de straat op. Actie, spanning uitdaging wilde ik. Iets langer dan 2 jaar geleden was het bijna gelukt. De sporttest met kracht en doorzetting gehaald, wel met de opmerking dat ik een beetje raar liep. 2 Jaar geleden was er dan eindelijk duidelijk waarom ik de cognitiviteitstest niet gehaald heb. Waarom sporten niet meer zo lekker ging. Waarom ik niet op woorden kon komen, waarom ik praatte alsof ik dronken was, waarom ik geen overzicht meer had, waarom ik zo moe was, waarom ik rechts geen kracht meer had.
2 Jaar geleden, na jaren met vage klachten kwam dan eindelijk het waarom. 2 Jaar geleden kreeg ik te horen dat ik m.s heb. 2 Jaar geleden was ik opgelucht dat ik niet gek was, me niet aanstelde. 2 Jaar geleden begon mijn revalidatie traject. Fysio, ergo, logo, re-integreren.
Nog geen maand geleden te horen gekregen dat ik 100% ben afgekeurd.
Nog geen maand geleden veranderde mijn leven opnieuw. Nog geen maand geleden te horen gekregen dat ik 100% ben afgekeurd. Dubbel gevoel. Opluchting, rust. Maar ook: ik ben nog jong, hoe dan? Ik sport nog zoveel, loop Mudmasters. Waarom lukt werken me dan niet?
Twee weken geleden is er weer een soort rust. En helpt deze zin mij: My current situation is not my final destination! Ik ben er nog lang niet, soms lijkt het allemaal zo uitzichtloos, dromen vallen in duigen. Maar ik hou vast aan de gedachten dat er ooit weer een moment komt, welke mijn leven positief veranderd!!
Opgeven is geen optie!! Kracht, doorzetting en genieten van de kleine dingen.
Susanne
Dappere Suzanne! Ik heb een vriend met ms. Doe wat je wel kunt en ga niet voorbij je grenzen! Dan kun je nog een hele poos mee. Geniet van wat je wel kunt, er is ook nog wel een ander vak waar je je goed en nuttig in zult voelen!!