Waar is mijn filter?

Nanda Felderhof

MS & Ervaringsverhalen

Gepubliceerd: 7 maart 2022

Nanda is getrouwd en moeder van een zoon. In 2012 krijgt ze de diagnose MS.  Ze werkte als oefentherapeute, maar helaas is dat door MS inmiddels geen optie meer. Maar Nanda zit niet stil, je kunt haar kennen van verschillende dingen zoals haar werk voor MS Zorg Nederland, haar podcast én haar blog Mijn Stukjes. En ze heeft iets nieuws geleerd... lees mee:

 

Waar is mijn filter?

Ik heb iets nieuws ontdekt aan mezelf. Nou ja, nieuw... ik wist het altijd wel maar het is de laatste weken wel erg duidelijk geworden. De conclusie van mijn ontdekking is als volgt: als ik er moe ben en mijn grenzen over ga dan vervaagt mijn persoonlijke filter.... Oké, als ik die laatste zin terug lees begrijp ik het zelf niet eens meer. Ik zal het uitleggen middels een voorbeeld.

Een paar weken geleden hadden we ons eerste teamuitje met het Upendo. Superleuk natuurlijk. Het programma begon aan het begin van de middag en zou tot laat in de avond gaan duren. Het hele team was compleet en we hebben enorm met elkaar gelachen. Op zo'n moment zelf ben ik me niet heel erg bewust van mijn vermoeidheid, ik weet wel dat ik het ben maar voel het niet omdat de adrenaline het van me overneemt.

Als ik wakker wordt bedenk ik me wat ik allemaal niet gezegd en gedaan heb

Ik word een flapuit (jazeker, nog erger dan ik normaal al ben), ik ben druk en aanwezig. Mijn persoonlijke filter vervaagt gewoon (je weet wel dat filter dat ervoor zorgt dat je je als een net mens gedraagt met manieren). Als ik van een afstandje naar mezelf zou kijken zou ik vast denken: wat heeft die gebruikt??? (antwoord: niets.... ik ga hard op adrenaline).

De volgende morgen, als ik met kleine oogjes wakker wordt bedenk ik me wat ik allemaal wel niet gezegd en gedaan heb. Ben ik niet té grappig geweest? Té luidruchtig? Teveel flapuit? Voor de zekerheid mijn collega's maar even geappt om me te verontschuldigen voor mijn filterloze gedrag. Als ik hun reacties mag geloven viel het wel mee. Gelukkig... of ze zijn gewoon lief voor me, kan natuurlijk ook.

Kortom, ik weet nu dat ik hier last van heb. Ik wist altijd al wel dat ik drukker word als ik moe ben (en nog sociaal moet zijn, thuis met mijn gezin kruip ik gewoon op de bank en val wel of niet in slaap) maar ik kan het nu beter plaatsen. Ik begrijp beter hoe het werkt bij mij. Dat is handig, want hierdoor kan ik mijn omgeving uitleggen of ze waarschuwen!!

Ik kan het nu beter plaatsen

Er valt zoveel te leren over hoe je als mens 'werkt'. Dat geldt natuurlijk niet alleen voor mensen met een chronische ziekte maar voor iedereen. Voor ons als chronisch zieke is het echter wel belangrijker om te ontdekken hoe bepaalde processen bij jou werken. Je kunt hierdoor op dingen inspelen en bepaalde situaties voorkomen indien nodig. Maar de zoektocht kan lang zijn. Want waarom heb ik dit inzicht pas onlangs gekregen terwijl ik er al zolang last van heb? Geen idee, maar ik ben er blij mee.

Dus, mocht je me een keer tegenkomen en ik ben aan het ratelen en zit vol in mijn energie, dan heb ik óf een hele goede dag en ben ik enthousiast, of ik ben heel erg moe. Duidelijk toch?

Heb jij een soortgelijke ervaring? Stuur jouw ervaring naar story@platformms.nl! En dan delen wij binnenkort ook jouw ervaringsverhaal.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Linda schreef:

    Ik ben een prater, en een flapuit, en van beide wordt ik niet blij. Ik wil helemaal niet in de belangstelling staan, heb ook weinig kennissen, eigen weinig tot niets. Maar omdat ik altijd alleen ben, is de eerste de beste de pineut als ik ze tegenkom. Dat is nog wel begrijpelijk. Maar vaak denk ik na afloop: heb ik weer mn mond niet kunnen houden.Maar wat ik denk, zeg ik ook tegenwoordig hardop, ik mopper hardop, terwijl ik dit beter in gedachten kan doen, helemaal omdat ik veel op mijn nog jonge kleindochters pas. Mijn dochter zegt t geregeld, dat alles wat ik zeg, door de oudste geheid verder wordt verteld, en dat is dus niet de bedoeling. Maar t is er uit voor dat ik er overna heb kunnen denken. Dit is dus heel erg vervelend, voor iedereen. Soms denk ik dat het maar goed is dat ik geen kennissen heb, en ik beter niet meer op moet passen, on verder schade te beperken.

  • Judith schreef:

    Copy paste
    Ik drijf op externe prikkels

  • Opgeven nooit!

    Wendy van Wanrooij - Van Helvoirt

    Een persoonlijke boodschap van Wendy valt in onze mailbox. Haar man Ger heeft MS en is in Nederland uitbehandeld. Zij mogen naar Mexico voor de HSCT behandeling. Maar ... › Lees meer

    Op zoek naar

    Maarten van Himbergen

    Gegroet iedereen. Ik ben Maarten Van Himbergen en ik leef samen met mijn Allen Williams in Oud-Turnhout, België. Bij mijn man is Multiple Sclerose vastgesteld ongeveer... › Lees meer