Isabelle Hoppener
MS & UWV
Gepubliceerd: 7 december 2020
De eerste is bijzonder maar de laatste minstens zo. Ik weet nog dat ik voor het eerst alleen voor de klas stond, wat een euforie! Mijn klas, mijn regels en die opgeschoten pubers deden ook nog eens gewoon leuk met me mee! Ik weet ook nog dat ik mijn salaris voor het eerst gestort kreeg als juf. Wat voelde ik me een rijk mens! Niet alleen financieel maar ook het feit dat ik gewoon betaald werd om iets te doen wat ik gewoon leuk vond maakte dat ik mij een bevoorrecht mens voelde.
De laatste keer
En dat gevoel is eigenlijk altijd gebleven. Werken heb ik nooit vervelend gevonden. Het werken met mensen, met kinderen, ik vond en vind het heerlijk. Maar goed dan komt er dus toch dat moment, het moment waarvan je wist dat het zou komen, het moment dat het 'de laatste' is. De laatste keer. Want ik kan wel willen maar als m'n lijf niet meer wilt, als m'n geheugen niet meer wilt en als de ms toch langzaam aan steeds een beetje meer terrein wint, dan houdt willen een beetje op. Ik wil zo veel maar kan dus echt niet alles meer.
Zo helder als ik me mijn eerste dag nog voor me kan halen zo'n blur is de laatste
Werken is een van de dingen die ik niet meer kan, en wat nog veel erger is, ik kan me 'mijn laatste' niet meer herinneren. M'n laatste werkdag. Door allerlei gekke samenlopingen (nee dat is geen woord maar omvat alles wel mooi) had mijn laatste werkdag niet mijn laatste moeten zijn, maar werd dat wel. En dus is mij iets heel dierbaars ontnomen, namelijk de herinnering aan mijn laatste dag als juf.
Zo helder als ik me mijn eerste dag nog voor me kan halen zo'n blur is de laatste. Ik wéét het gewoon echt niet meer. En dat heeft niets met de ms te maken maar met het feit dat ik die laatste dag 'gewoon' naar huis ging, 'gewoon' geopereerd zou worden aan CPS en daarna 'gewoon' weer terug zou keren op school. Al zat ik wel al in het uwv systeem der afkeuring, ik mocht nog een paar maanden zijn wie ik was; juf Isabelle.
Een langer herstel van mijn operatie dan gepland en daarna Corona gooide roet in dit heerlijke maaltje. En vanaf maart 2020 tot juni 2020 zaten ik en mijn gezin in volledige thuisisolatie dankzij die net genoemde Corona in combinatie met de medicatie die ik voor de ms slikte. En dus kon ik ook toen niet naar school om mijn laatste dag bewust de laatste te laten zijn.
Het UWV had haar oordeel geveld
Toen de scholen weer openden en ook wij onze tuin weer uit mochten was het kwaad al geschiedt.... Het uwv had haar oordeel geveld, en mijn ontslagprocedure werd in werking gezet. Van mijn 22e tot 40e jaar was ik juf, en nu?
Heb jij een soortgelijke ervaring? Stuur jouw ervaring naar [email protected]! En dan delen wij binnenkort ook jouw ervaringsverhaal.
