De Vuelta vs Multiple Sclerose

Laatst zat ik een stukje op de NOS te lezen over wielrenner Kelderman. Hij deed het  top in de ronde van Spanje. Hij verteld in het interview dat het de eerste week niet ging. Hij had slechte benen. Lekke banden en valpartijen. Maar deze week gaan ze benen lekker en knalt hij de bergen op! Hè, waar ken ik dat van?

Maar het heeft beide kracht, inspanningen, discipline en doorzettingsvermogen nodig.

Soms loop ik wel eens naar de supermarkt en denk 'jeetje, wat loop ik lekker'. Och, ik wil dan de marathon wel wandelen. En op andere dagen loop ik als een dronken tor over straat (oké oké, voor mijn gevoel, het schijnt niet op te vallen ☺️).

'Grappig' dat een sporter dat dus ook ervaart op totaal ander niveau uiteraard. Maar ik vond het  interessant. Misschien is een leven met MS ook wel topsport. Met slechte en goede benen.
Beide hebben we het niet voor het kiezen wanneer ze goed of slecht zijn. We kunnen ze wel beide trainen om het beste eruit te halen.

Ik ben daar momenteel hard mee bezig en heb voor het eerst een fysiotherapeute gevonden die echt met mij traint. Luistert naar me als ik zeg dat ik moeite heb met de krabpaal stofzuigen of me haren vlechten en bedenkt dan de bijbehorende oefeningen om te zorgen dat dit beter kan worden.

Het is een verschil. Berg fietsen / haren vlechten.

Kelderman zal op zijn manier trainen om de hoogste bergen op te kunnen fietsen. Het is een verschil. Berg fietsen / haren vlechten.
Maar het heeft beide kracht, inspanningen, discipline en doorzettingsvermogen nodig.

Dus... Toch een beetje topsport?

Liefs Maaike